BURHAN DEMİRCİOĞLU
(OSMANİYE) – Osmaniye’de tek başına yaşayan 67 yaşındaki Ümmühan Torun, yaşlılık maaşının ev kirasını ödemeye yetmediğini ve ev sahibi tarafından evden çıkarılmak istendiğini söyledi. Torun, “Dolabımda bir şey yok, bomboş dolabım. Cumartesi günü pazara gittim aldığım sadece bir biber, başka bir şey yok alamıyorum. Ben kapanacağı zaman gidiyorum çürükleri alıyorum. Ekmek alamıyorum. Bayat alıyorum gücüm yetmiyor. Beni sokağa atarsalar ben ne yapacağım hasta halimle” dedi.
Osmaniye’nin Kadirli ilçesi Devriş Paşa Mahallesi’nde tek başına yaşayan 67 yaşındaki Ümmühan Torun, 4 bin 180 lira yaşlılık maaşı ve 870 lira sosyal yardım destek parası ile geçinmeye çalışıyor. Maaşının ev kirasına yetmediğini ifade eden Ümmühan Torun, ne yapacağını bilmediğini söyledi.
“Bayat ekmek alıyorum”
Ümmühan Torun, şöyle konuştu:
“Yıllar önce eşimden ayrıldım. Tek başıma yaşıyorum ben. Aylığım 65’lik 4 bin lirayı biraz geçiyor aylık alıyorum ben. Benim ev sahibim 5 bin lira istiyor ayda. ‘Ya bu parayı vereceksin ya da çıkıp gideceksin’ diyor. Beni rahatsız ediyorlar sürekli. Ben bu parayı nereden alayım? Ekmek alacak param yok. Benim üç tane belimde bel fıtığım var. Önceden çalışıyordum işe gidiyordum şimdi işe gidemez oldum ben. Dolabımda bir şey yok, bomboş dolabım. Cumartesi günü pazara gittim aldığım sadece bir biber, başka bir şey yok alamıyorum. Ben kapanacağı zaman gidiyorum çürükleri alıyorum. Ekmek alamıyorum. Gittim bir tanıdığımdan iki teneke buğday istedim un öğüttürdüm. Biraz sonra ekmeğim yok evde onu ekmek yapacağım biraz sonra bazlama yapıp yiyeceğim. Bayat alıyorum gücüm yetmiyor, ekmek almaya gücüm yetmiyor. 4 bin lira ile ben ne yapabilirim? Ne yapabilirim size soruyorum? İlaçlarımı alamıyorum, ağrılardan yatamıyorum. Ben 4 aydan beri sürekli bu sıcaklarda ev aradım. Bin liralık, beş yüz liralık ev aradım. Yiyecek yok içecek yok.
“Bıktım artık bu hayattan ölmek istiyorum”
Hastayım, kış geldiğinde ben romatizma hastasıyım, bacağımda yırtık var. Ben ne yapacağım? Her gün ben böyle kanlar döküyorum, ağlıyorum, sızlıyorum. Kim beni görüyor dört duvar arasında. Benim komşularım bile bana bakmıyor tek başımayım ben. Hiçbir şey alamıyorum, ben ne yapacağım? Hiç mi benim kaderim gülmeyecek? Benim kaderimden bıktım artık bu hayattan ölmek istiyorum. Beni sokağa atarsalar ben ne yapacağım hasta halimle? Gelsinler ya bana bir ev versinler ya da çadır versinler ben çadırda yaşayayım. Okulun içine kurayım, başka çarem kalmadı.”
